Przejdź do głównej zawartości

Windows Movie Maker. Narzędzie filmowca amatora.

Jeśli chcemy spełnić się twórczo, to komputer jest świetnym narzędziem do rozwijania twórczych talentów na różnych polach. Programy komputerowe, bardzo często legalnie bezpłatne, pozwalają na coraz więcej. Jednym z takich programów jest Windows Movie Maker. Producentem programu jest firma Microsoft i udostępnia go jako bezpłatny dodatek w systemie Windows. Najlepiej jest więc pobrać program na swój komputer bezpośrednio z tej strony. Unikniemy dzięki temu podczepienia się jakichś dziwnych toolbarów, albo innych śmieci, do programu w czasie pobierania. 


Praca z komputerem może być bardzo efektywna i w dodatku przyjemna. Warunkiem wstępnym jest jednak umiejętność posługiwania się komputerem i oprogramowaniem. Niezwykle ważna jest też odpowiednia organizacja pracy. Te dwa elementy będą decydowały o tym, czy satysfakcja będzie ukoronowaniem procesu tworzenia. 

W czasie podróży, ale nie tylko, robimy dużo zdjęć, i jeśli dysponujemy kamerą, to także ujęć filmowych. Żeby z tych nieposkładanych elementów wyszło dzieło godne publikacji musimy przeanalizować stojące przed nami zadanie. 
Wykonanie zadania musi składać się z następujących trzech części: 
  • Najpierw: opracowanie koncepcji i przygotowanie materiałów – zdjęć, ujęć wideo, podkładu muzycznego, narracji. 
  • Drugim dopiero elementem jest sklejanie tego wszystkiego w całość, czyli edycja w programie Movie Maker. 
  • Ostatnim, trzecim, elementem wykonania zadania będzie zapisanie gotowego filmu w odpowiednim formacie i publikacja. 
Koncepcja - pomysł na film - ma największe znaczenie dla ostatecznego wyniku. Przykładowo, załóżmy, że chcemy zrobić relację z jakiegoś wyjazdu. W trakcie tego wyjazdu zrobiliśmy ujęcia wideo i zdjęcia. Posługując się nimi chcemy opowiedzieć widzom jakąś historię, ułożyć zdarzenia w jakimś porządku. Należy więc przygotować coś w rodzaju scenariusza. Dobrze jest nasze myśli zapisywać, bo pomoże to nam w opracowaniu jasnej koncepcji i jej zapamiętaniu. Proces tworzenia filmu może się rozłożyć na dni, a czasem na tygodnie. Zapisanie naszych myśli pozwoli na przerwy w pracy, aby potem wrócić do projektu i w sposób spójny kontynuować. 

Jeśli chcemy, żeby nasz film cieszył się zainteresowaniem i dobrą oceną widzów musimy spełnić kilka warunków. 
  • Pierwszym i najważniejszym jest staranność co do jakości technicznej. Wszelkie niedoróbki od razu rzucają się w oczy, a w przypadku warstwy dźwiękowej zła jakość może powodować poważne przykre wrażenia. Powoduje to że widz natychmiast traci chęć oglądania, a jego ocena naszej pracy jest negatywna. Z drugiej strony pracując w warunkach amatorskich musimy sobie zdawać sprawę z faktu, że niejednokrotnie nie przezwyciężymy problemów wynikających z niedoskonałości sprzętu którym dysponujemy. Wiedząc o tych ograniczeniach warto jednak włożyć wysiłek, aby końcowy efekt był możliwie najlepszy. 
  • Drugim bardzo ważnym elementem jest sensowne ułożenie kolejności poszczególnych scen. Przypadkowa kolejność zdjęć, czy scen wideo daje wrażenie chaosu i widz gubi się w tym co właściwie ogląda i traci kontakt z myślą przewodnią autora filmu. 
  • Po trzecie film powinien mieć odpowiednią formę. To znaczy, że będzie zawierał wszystkie niezbędne elementy, które stanowią o tym, że film staje się utworem. 

Tutaj też możemy wyróżnić trzy elementy: 

  • Po pierwsze powinien zaczynać się tzw. czołówką. Czołówka to pierwszy fragment filmu w którym karta tytułowa, podkład muzyczny i czasem jeszcze jakieś inne elementy wprowadzają widza w temat filmu. Dzięki czołówce widz staje się zaciekawiony treścią filmu oraz wie czego może się spodziewać w dalszej części. 
  • Drugą w kolejności jest treść filmu. Treść filmu też powinna mieć wyraźną strukturę pomagającą w jej przyswojeniu. W przypadku krótkich filmów, jedno- czy dwu-minutowych, i nie zawierających fabuły, wystarczy w czasie układania kolejności zdjęć zdać się na swoje wyczucie estetyki i rytmu. Sądzę, że dobrze jest pomyśleć, aby film kończył się jakimś podsumowaniem, zaskoczeniem, puentą. Dzięki temu film będzie lepiej zapamiętany przez widza i pozostawi lepsze wrażenie w jego pamięci. 
  • Trzecią, ostatnią część stanowią tzw. Napisy końcowe. Jest to ten moment filmu, w którym widz dowiaduje się ważnych informacji związanych z autorem, bądź autorami filmu. W napisach końcowych umieszczamy nazwiska osób występujących, twórcę koncepcji, montażu, muzyki. Możemy też zamieścić podziękowania dla kogoś, kto w jakiś mniej bezpośredni, ale ważny przyczynił się do powstania filmu. Możemy też najzwyklej przekazać swoje pozdrowienia jakiejś wybranej grupie widzów. Będzie to miły akcent i z pewnością zaskarbi sympatię osób oglądających. Wreszcie dobrze jest zaznaczyć rok powstania filmu. Czas mija szybko więc po kilku latach taka informacja pozwoli widzom dobrze umiejscowić film w odpowiedniej epoce. 
Uwaga:
Nie ma ścisłych zasad co do czołówki i napisów końcowych, ale dobre opracowanie filmu pod względem formalnym z pewnością wzbogaci treść i wniesie wartość w oczach widza. 

Aby utworzyć film należy najpierw go obmyślić, ustalić jakiś pomysł, temat i co bardzo ważne tytuł filmu. Warto sobie taki pomysła zanotować i na papierze zapisać w punktach najważniejsze. Następnie przygotować materiały, wideo, zdjęcia, muzykę, tekst do narracji. Wszystkie materiały należy zebrać w jednym folderze na pulpicie. Dopiero wtedy możemy przystąpić do montowania. Praca włożona w przygotowanie zwróci się nam wielokrotnie. Jeśli nie zachowamy tego porządku, to będziemy pracować chaotycznie. Stracimy dużo czasu i sił, a efekt i tak może być niezadowalający. 

W czasie edycji nie jeden raz będziemy przerywać pracę i zamykać program. W takich przypadkach dokonane zmiany będziemy zapisywać. Komputer zapisze naszą pracę jako projekt. Po kolejnym otwarciu projekt zastaniemy w stanie jak ostatnio pracowaliśmy. Będziemy mogli kontynuować edycję, tak jakby nie było przerwy. Oczywiście po otwarciu projektu filmu, nie będziemy powtarzać wszystkich czynności od początku, tylko wkraczamy do pracy w miejscu gdzie uprzednio zakończyliśmy. 

Należy pamiętać, na czym polega różnica pomiędzy projektem, a gotowym filmem. Projekt, jest to po prostu zapis naszych decyzji, czynności, które wykonaliśmy. Projekt możemy cały czas zmieniać, cofać czynności dokonywać nowych. Wielkość pliku projektu jest liczona w kB, ponieważ projekt nie zawiera informacji o treści filmu. W trakcie podglądu komputer wyświetla obraz korzystając z dostępu do materiałów przygotowanych w folderze. 

W trakcie zapisywania filmu do formatu wideo, nie mają znaczenia czynności, które wykonywaliśmy. Komputer pobiera treść zdjęć i wideo i zapisuje tą treść do jednego pliku. Wielkość gotowego filmu w formacie wideo jest rzędu MB, ponieważ plik zawiera już konkretną treść. W czasie podglądu treść jest odtwarzana z tego właśnie pliku, a nie z materiałów. 
(1MB = 1000 kB) 

Powyższe należy mieć na uwadze w trakcie przygotowywania materiałów do pracy z programem Movie Maker. Spośród wszystkich zdjęć i ujęć wideo wybieramy więc takie, które są ważne dla tego co chcemy przekazać, ale jednocześnie mają dobrą jakość techniczną. Zastanawiamy się też jaki tytuł nadać naszemu filmowi. Po dokonaniu decyzji co do tytułu zakładamy folder nazywając go tytułem filmu. Nadanie tytułu jest bardzo ważną czynnością. Od wymyślenia tytułu powinniśmy zacząć naszą pracę nad filmem. Odpowiedni tytuł będzie dla nas wskazówką w innych czynnościach i uwolni nas od chaosu i niezdecydowania. Pamiętajmy więc – tytuł – od tego zacznijmy pracę z naszym filmem. Proces zastanawiania się nad tytułem pomoże też znakomicie w procesie doboru i przygotowania materiałów do filmu.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Ciekawostki. Rzeki Babilonu Boney M 1979 Sopot

Rivers of Babylon  Boney M Większość popularnych piosenek krąży tematycznie wokół miłości. Dlatego słuchając przebojów w oryginalnej wersji czasem trudno skojarzyć, że teksty niektórych mogą być naprawdę zaskakujące. Kiedy przetłumaczyłem mojej znajomej tekst piosenki Leonarda Cohena "Who by fire" i okazało się, że słowa nie są wcale o miłości, tylko o umieraniu, to stwierdziła, że jest rozczarowana. Zauroczona wpadającą w ucho melodią i głosem Cohena, była przekonana, że w piosence są wątki dotyczące uczucia pomiędzy mężczyzną i kobietą. Okazało się, że nic z tych rzeczy. Zapraszam do wysłuchania wersji Boney M - Sopot 1979, a podczas słuchania można przeczytać tekst poniżej, wyjaśniający o czym właściwie jest ta piosenka.   Podobnie jest z piosenką Rivers of Babylon w wykonaniu Boney M. Zespół ten kojarzy się raczej z muzyką lekką i dyskotekową. Słuchając piosenki zawsze miałem skojarzenia bardzo przyjemne, w nastrojach gorącego lata i wakacji.  Nie przywodziła na myśl jaki

Technologie. Klawiatura komputera - podstawowe fakty

Niedoświadczonym użytkownikom komputera warto się zapoznać ze sprawami, które nie są intuicyjne i łatwe do samodzielnego odkrycia podczas klikania. Klawiatura jako urządzenie, jest tego przykładem. W swojej praktyce spotkałem się z osobami, którym najprostsze funkcje klawiatury były nieznane. Gwoli sprawiedliwości, trzeba powiedzieć, że nie odnosi się to jedynie do osób starszych. Zdarzyło mi się zaobserwować sytuacje, kiedy osoby w wieku lat dwudziestu kilku do napisania wielkiej litery włączały caps lock. Wbrew pozorom jednak obsługa klawiatury komputera jest nieskomplikowana. Trzeba zapamiętać dosłownie garstkę informacji, żeby usprawnić użytkowanie tego urządzenia. Komputer jest maszyną przetwarzającą informację. Musi być więc wyposażony w urządzenia do przyjmowania informacji i oddawania informacji. W dodatku te urządzenia muszą być przyjazne dla użytkownika. Zbiorczo do tych urządzeń używana jest nazwa interfejs, od angielskiego interface (wym. interfejs) Jest kilka rodzaj

Gify na świąteczne laurki

Gify to małe ruchome obrazki wyświetlane najczęściej na stronach internetowych. Zasada działania gifu polega na złożeniu kilku zdjęć – każde różni się nieco od pozostałych – i wyświetlaniu po kolei w krótkich odstępach czasu.  Być może pamiętacie z dzieciństwa zabawki z kartką i ołówkiem, gdzie poruszając szybko ołówkiem tak, żeby raz była widoczna, raz druga karteczka uzyskać wrażenie ruchu.