Animacja uproszczona

Jako grupa amatorów skupiona przy Miejskiej Bibliotece jesteśmy ograniczeni wieloma czynnikami. Są to względy natury ekonomicznej - będziemy korzystać jedynie z legalnie bezpłatnego oprogramowania. Nie są banalne przeszkody natury technicznej. Nie dysponujemy wielkimi umiejętnościami, ani super mocnym sprzętem. Zdając sobie sprawę z tych ograniczeń wybieramy taktykę, która zapewni rezultat końcowy w postaci filmu. Lepiej stosować rozwiązania jak najprostsze, Zarówno pod względem organizacyjnym, jak też merytorycznym - jesteśmy przecież grupą amatorów. Mamy ograniczone środki, które muszą zapewnić efekt końcowy na jak najlepszym poziomie. Nie możemy przyjąć zbyt ambitnych, nierealnych założeń, bo natrafimy na przeszkody nie do pokonania. Zostaniemy zatem przy technice 2 D w wersji “limited animation”. Na polski można to przetłumaczyć jako “animacja uproszczona”. Co prawda, słowo “limited” tłumaczy się dosłownie na język polski jako “ograniczony” ale przecież nie będziemy traktować naszej twórczości jako ograniczonej. Wręcz przeciwnie, postaramy się jak najbardziej popuścić wodze wyobraźni. Będziemy musieli jedynie stosować się do reguł tej techniki. 

Kilka słów więc o tym, co to jest “limited animation”. Pod tekstem jest zamieszczony filmik w obrazowy sposób przedstawiający zasadę tej techniki. Chociaż komentarz jest w języku angielskim, to mam nadzieję, przekaz będzie jasny i zrozumiały dla wszystkich. Zaś “limited animation”, jest to technika 2D stosowana od dawna, jeszcze przed erą grafiki komputerowej. Zastosowanie komputerów ułatwiło znacznie posługiwanie się tym sposobem tworzenia filmów. 

W tym miejscu kłania się szczególnie umiejętność porządkowania plików według nazw i umieszczania ich w folderach. W animacji tego typu tworzy się biblioteki postaci w różnych pozach, gesty, różne ekspresje twarzy, ujęcia itp. Mając bogatą kolekcję tego typu rysunków i dobrą organizację, która ułatwia łatwe znalezienie odpowiedniego obrazka - proces animacji znacznie się upraszcza, i sprowadza w zasadzie do wstawiania elementów do łamigłówki. Jest to tym łatwiejsze, że łamigłówka jest ułożona przez nas samych, i my decydujemy gdzie, kiedy i co pasuje. 

Przygotowanie kolekcji rysunków i innych surowych materiałów będzie wymagać sporego nakładu pracy. Ale jest to niezbędne posunięcie, zwłaszcza jeśli przygoda z filmem animowanym ma być sprawą poważną, a nie jednorazowym incydentem. Organizowanie takiego zbioru, a dotyczyć to będzie nie tylko rysunków, ale także dźwięków - będzie dobrą okazją do wypracowania sposobów organizacji plików. Wdrożenie dobrych nawyków, umożliwiających utrzymanie dużej liczby plików w stanie uporządkowanym, zaprocentuje łatwością tworzenia. Dobrze zorganizowana kolekcja plików roboczych zdecyduje o tym jak dużo i jak dobre filmy stworzymy, przy niewielkim relatywnie nakładzie pracy. 

Najlepiej oczywiście zacząć od utworzenia folderu głównego i nazwać go przykładowo: Pierwsza Kolekcja Materiałów, zbiór animacji, folder rysunków itp. Nazwa jest dla nas - indywidualna -więc nie ma tutaj ścisłych wytycznych. W tym folderze należy utworzyć podfoldery, a w nich znowu podfoldery umożliwiające przechowywanie i łatwe odnajdywanie plików potrzebnych do realizacji danego projektu. Najprostszym kryterium podziału na pierwszym poziomie będzie typ pliku. Dźwięki i obrazy będą trzymane oddzielnie. Należy pamiętać, że wiele elementów będziemy wykorzystywali wielokrotnie.

Ten sam rysunek, bądź efekt dźwiękowy można przecież wykorzystać w wielu różnych sytuacjach. Jeśli będziemy mieli kontrolę nad zasobami, to łatwo będziemy mogli z tych zasobów korzystać. Dlatego zanim zaczniemy tworzyć taki zbiór, to powinniśmy dobrze przemyśleć, co w nim będzie się znajdowało i w jakim stylu uporządkujemy zasoby. Przy pierwszym filmie, z pewnością będziemy się kierować wytycznymi scenariusza. A później kolekcje tylko będą rosły. Jest to indywidualna sprawa. 

Drugą bardzo ważną sprawą jest, że zasoby zbioru mogą bardzo często pełnić rolę inspirującą. Natchnąć pomysłem na akcję filmu. Patrząc na rysunek postaci, możemy łatwo sobie wyobrazić jakąś akcję. Od tego przebłysku już tylko krok do realizacji. Im więcej materiałów będzie przygotowanych i uporządkowanych, tym realizacja będzie łatwiejsza. 

O samej zaś animacji uproszczonej dużo powie poniższy filmik. 

Podpowiedź: Ponieważ filmik o animacji nie ma możliwości włączenia polskich napisów (autorem jest Hindus, ale chyba jego angielski nie jest zbyt rozpoznawalny automatycznie), to dla lepszej jasności przetłumaczony tekst zamieszczam poniżej. Po przeczytaniu tekstu łatwiej będzie filmik zrozumieć, nawet bez rozumienia słów narratora. Liczbami podałem punkty czasowe filmu, do których odnosi się dany fragment tekstu. Na przykład zapis 1:30 oznacza pierwszą minutę i trzydziestą sekundę filmu. Można przeczytać dany fragment tekstu, a następnie odtworzyć film od danego momentu. I tak po kolei. Mam nadzieję, że to pomoże w dobrym zrozumieniu treści filmu. 

tłumaczenie treści

0:02 Technologie cyfrowe całkowicie zrewolucjonizowały sposób tworzenia filmów animowanych. Nie tylko przyspieszyły proces tworzenia, ale wzbogaciły go o nowe możliwości.

Logika i czas, to dwa najważniejsze czynniki, które były zawsze ważne w filmie animowanym. Dla animacji uproszczonej stają się jeszcze ważniejsze. Wynalazek telewizji bardzo zmotywował animatorów do tworzenia w krótszym czasie i przy niższym nakładzie.

Oto sposoby jak można zminimalizować nakład pracy przy animacji uproszczonej.

0: 41 Postacie i przedmioty tła są bardzo uproszczone. Raczej stylizowane niż realistyczne. Stają się bardziej symetryczne, aby ułatwić i przyspieszyć rysowanie. Każda część ciała postaci jest rysowana jako osobna warstwa. Te fragmenty są zapisywane i przechowywane w bibliotece elementów, żeby były pod ręką w razie potrzeby. I składane później zgodnie z wymogami sceny w filmie. Są też całe postacie nieruchome, dla innego rodzaju sceny. To znacznie ułatwia pracę animatora, bo można wykorzystać gotowe szkice części ciała lub pozy do różnych części filmu - wielokrotnie - w zależności od zapotrzebowania. Dzięki temu nie trzeba od nowa rysować wszystkich figur do poszczególnych scen.

1:30 Dwie podstawowe kategorie animacji uproszczonej to:

Pętla czasowa - przykładowo jeśli chcemy pokazać przejście postaci z miejsca do miejsca, to jeśli mamy przygotowaną pętlę kroku, to możemy ją wielokrotnie powtórzyć, a przesuwając tło wytworzyć iluzję poruszania się postaci.
Panoramowanie - ruch postaci jest w pętli, a tło za postacią się przesuwa.

Czasem można to jeszcze uprościć zamiast kroków, nogi narysować w postaci wiru ruchomego. 

2:00 W niektórych programach można znaleźć funkcję “motion tween”, która umożliwia ustawienie punktu początkowego i końcowego sceny, a komputer sam narysuje wszystkie klatki pośrednie. Animator nie musi więc rysować wszystkich pośrednich etapów.

2:23 “Smear” - “rozmazanie” Jest to technika w której zamiast rysować wszystkich punktów pośrednich pomiędzy skrajnymi pozycjami rysuje się “rozmazanie ruchu” (przykład w 2 minucie 32 sekundzie) W ten sposób można narysować dynamiczne, przesadne ruchy postaci w kilku klatkach. 

2:44 “Multiple animation” - ruch zwielokrotniony. To kolejny sposób na zmniejszenie liczby rysunków. Zamiast rysować np. ruch nóg, krok po kroku - można narysować kształt składający się z trzech nóg, a następnie szybko poruszając tym kształtem wywołać wrażenie szybkiego biegu.

2:55 Dodatkowymi elementami które można wykorzystać w animacji to ruchy kamery. Najazd lub odjazd, panorama itp. Na koniec muzyka i efekty dźwiękowe w wielkim stopniu wpłyną na ostateczny efekt filmu. Różne chwyty są dozwolone.

3:04 Należy jednak pamiętać, że pomimo uproszczenia rysunków - animacja uproszczona, tak jak każda inna powinna służyć jako narzędzie do czytelnego opowiedzenia jakiejś historii. A oprócz podanych w filmie przykładów można wymyślić jeszcze wiele innych sposobów.