Przejdź do głównej zawartości

Posty

Wyświetlanie postów z listopad, 2014

Movie Maker Zapisywanie gotowego filmu.

Pracując z plikiem projektu możemy zamykać i otwierać program. Edytować poszczególne jego składniki, ale przychodzi moment kiedy uważamy, że dzieło jest już gotowe i nadaje się do publikacji. W formacie pliku projektu nie możemy go opublikować, gdyż projekt to jedynie zbiór instrukcji jakie składowe z plików znajdujących się w pamięci stałej komputera mają być umieszczone w filmie. Aby nadać filmowi ostateczny kształt należy go zapisać w formacie, zawierającym rzeczywistą informację o obrazie i dźwięku, a nie o tym gdzie na naszym komputerze taka informacja jest.

Poziom głośności, narastanie i zanikanie dźwięku

Etapem edycji następującym po synchronizacji ścieżek dźwiękowych i ścieżki napisów względem ścieżki wizualnej jest dostosowanie poziomów głośności w poszczególnych momentach. Chodzi o to, żeby podkład muzyczny nie zagłuszał komentarza mówionego. Ważny jest więc poziom głośności, w tym względny poziom głośności obydwu ścieżek. Ścieżki narracji i muzyki mogą być odtwarzane w tym samym czasie. Niedopuszczalne jest, żeby podkład muzyczny zagłuszył komentarz słowny. Wtedy komentarz jest niezrozumiały, a widz i tak nie odczuwa przyjemności ze słuchania muzyki, ponieważ skupia uwagą na próbach zrozumienia przekazu słownego. Dostosowanie poziomów jest bardzo łatwe. Zarówno w karcie narzędzia muzyki, jak i narzędzia narracji z prawej strony znajduje się ikona głośnika. Pod ikoną znajduje się napis: "Głośność muzyki", lub "Głośność narracji", w zależności od tego, która karta narzędzi jest własnie aktywna. Po kliknięciu na ikonę, wyświetli się pod nią suwak. Ustawiając kur

Synchronizacja, czyli zestawianie momentów w różnych elementach

Czas. Jest to rzecz, którą koniecznie musimy wziąć pod uwagę w czasie montażu filmu, szczególnie podkładając dźwięk. Omówię pokrótce strukturę pola edycji. Patrząc na interfejs programu widzimy prostokątne pole, u góry którego wyświetlana jest wstążka z materiałami do filmu. Materiały ułożone są warstwowo – w określonym porządku. Najwyżej jest warstwa wideo, która wyświetlana jest w formie wstęgi utworzonej z miniaturek zdjęć i ujęć filmowych przedstawionych symbolicznie poprzez graficzne zobrazowanie perforacji taśmy filmowej – na początku i na końcu każdego ujęcia. Poniżej znajduje się ścieżka muzyczna, pod nią ścieżka narracji, a jeszcze pod nią ścieżka napisów. Wszystkie te warstwy są oznaczone charakterystycznymi kolorami. Do edycji każdej warstwy jest osobna karta oznaczona tym samym kolorem co ścieżka. Są to cztery karty narzędzi: narzędzia wideo, narzędzia muzyki, narzędzia narracji i narzędzia napisów. Można uznać, że przekrój pionowy naszego dzieła filmowego od