✿ Kafejka Seniora ✿

Gify to małe ruchome obrazki wyświetlane najczęściej na stronach internetowych. Zasada działania gifu polega na złożeniu kilku zdjęć – każde różni się nieco od pozostałych – i wyświetlaniu po kolei w krótkich odstępach czasu.  Być może pamiętacie z dzieciństwa zabawki z kartką i ołówkiem, gdzie poruszając szybko ołówkiem tak, żeby raz była widoczna, raz druga karteczka uzyskać wrażenie ruchu.

Pracując z plikiem projektu możemy zamykać i otwierać program. Edytować poszczególne jego składniki, ale przychodzi moment kiedy uważamy, że dzieło jest już gotowe i nadaje się do publikacji. W formacie pliku projektu nie możemy go opublikować, gdyż projekt to jedynie zbiór instrukcji jakie składowe z plików znajdujących się w pamięci stałej komputera mają być umieszczone w filmie. Aby nadać filmowi ostateczny kształt należy go zapisać w formacie, zawierającym rzeczywistą informację o obrazie i dźwięku, a nie o tym gdzie na naszym komputerze taka informacja jest.

Etapem edycji następującym po synchronizacji ścieżek dźwiękowych i ścieżki napisów względem ścieżki wizualnej jest dostosowanie poziomów głośności w poszczególnych momentach. Chodzi o to, żeby podkład muzyczny nie zagłuszał komentarza mówionego. Ważny jest więc poziom głośności, w tym względny poziom głośności obydwu ścieżek. Ścieżki narracji i muzyki mogą być odtwarzane w tym samym czasie. Niedopuszczalne jest, żeby podkład muzyczny zagłuszył komentarz słowny. Wtedy komentarz jest niezrozumiały, a widz i tak nie odczuwa przyjemności ze słuchania muzyki, ponieważ skupia uwagą na próbach zrozumienia przekazu słownego. Dostosowanie poziomów jest bardzo łatwe. Zarówno w karcie narzędzia muzyki, jak i narzędzia narracji z prawej strony znajduje się ikona głośnika. Pod ikoną znajduje się napis: "Głośność muzyki", lub "Głośność narracji", w zależności od tego, która karta narzędzi jest własnie aktywna. Po kliknięciu na ikonę, wyświetli się pod nią suwak. Ustawiając kur

Czas. Jest to rzecz, którą koniecznie musimy wziąć pod uwagę w czasie montażu filmu, szczególnie podkładając dźwięk. Omówię pokrótce strukturę pola edycji. Patrząc na interfejs programu widzimy prostokątne pole, u góry którego wyświetlana jest wstążka z materiałami do filmu. Materiały ułożone są warstwowo – w określonym porządku. Najwyżej jest warstwa wideo, która wyświetlana jest w formie wstęgi utworzonej z miniaturek zdjęć i ujęć filmowych przedstawionych symbolicznie poprzez graficzne zobrazowanie perforacji taśmy filmowej – na początku i na końcu każdego ujęcia. Poniżej znajduje się ścieżka muzyczna, pod nią ścieżka narracji, a jeszcze pod nią ścieżka napisów. Wszystkie te warstwy są oznaczone charakterystycznymi kolorami. Do edycji każdej warstwy jest osobna karta oznaczona tym samym kolorem co ścieżka. Są to cztery karty narzędzi: narzędzia wideo, narzędzia muzyki, narzędzia narracji i narzędzia napisów. Można uznać, że przekrój pionowy naszego dzieła filmowego od

Dźwięk do filmu w programie Windows Movie Maker jest wprowadzany na trzech poziomach.  Po pierwsze może być wpisany w ścieżkę wideo. Występuje to w sytuacji, kiedy do montażu używamy ujęć filmowych już udźwiękowionych. Mogą to być np. nagrania z kamery wideo, aparatu fotograficznego z funkcją nagrywania, lub użycia filmu pobranego z innego źródła. Może to być nasz własny filmik, który wcześniej zrobiliśmy w Windows Movie Maker. Wyobraźmy sobie sytuację, że w pierwszej wersji użyliśmy cudzego utworu muzycznego jako podkładu - naruszając prawa autorskie. Takiego filmiku nie możemy umieścić na YouTube, bo narażamy się na kosekwencje np. zablokowanie wyświetlania filmu, lub nawet zamknięcia kanału. Możemy taki filmik dodać na pole edycji do programu i nie zmieniając warstwy wizualnej, dokonać zamiany podkładu dźwiękowego. Najbezpieczniej jest używać własnej twórczości muzycznej, lub pobrać muzykę na licencji Creative Commons, albo skorzystać z biblioteki podkładów muzycznych Youtu

Dźwięk wstawiony do filmu na panelu roboczym jest przedstawiony graficznie w postaci pasków poniżej miniatur zdjęć.Są to ścieżki muzyki i narracji – różnią się kolorami. Dźwięk zawierający się w wideo jest zobrazowany w postaci wykresu fali dźwiękowej bezpośrednio na ikonie filmu. W ten sposób dźwięk, który słyszymy w trakcie odtwarzania filmu, możemy "zobaczyć" i wykonywać na nim czynności: cięcia, usuwania, wyciszania itd.  Omawiając pole edycji zacznijmy od karty widok. Po kliknięciu na tą kartę otwiera sie panel zawierający kilka możliwości dostosowania. Z lewej strony są ikony przedstawiające lupę ze znakami plus, minus i strzałką w lewo – czyli opcje: powiększ, pomniejsz i resetuj. Czynności te możemy też wykonać innym sposobem. W prawym dolnym narożniku pola edycji znajduje się suwak, za pomocą którego możemy zmieniać sposób wyświetlania elementów do obróbki. Jest to bardzo przydatna opcja – zwłaszcza w przypadku kiedy chcemy precyzyjnie dopasować elementy, bądź

Wszyscy zdają sobie sprawę z tego, że dźwięk w filmie odgrywa ogromną rolę. Oglądając film całkowicie bez dźwięku odczuwa się dyskomfort, wyraźnie czegoś brakuje. Dlatego od samego początku istnienia kina stosowany był podkład muzyczny. Technologia ówczesnych lat nie dawała możliwości podłożenia oryginalnego dźwięku, więc stosowano muzykę, która na bieżąco była grana na pianinie. Rytm muzyki, jej melodia, nastrój doskonale może uzupełniać treść obrazu ruchomego, oraz wpływać na odczucia widza. Dźwięki w filmie dopełniają obraz i dają widzowi wrażenie pełni dzieła. W życiu codziennym tło dźwiękowe daje nam mnóstwo informacji o otaczającym świecie, nawet często sobie z tego nie zdajemy sprawy. Bezwiednie analizujemy dźwięki dochodzące to z jednej to z innej strony – nasz mózg je przetwarza i jeśli mają dla nas znaczenie dopuszcza do świadomości. Najczęściej są to dźwięki towarzyszące wydarzeniom oglądanym wzrokiem i wzbogacające informację na temat tego co widzimy. 

Kiedy oglądam filmy w Youtube, często potrafię ocenić w jakim programie dany film był edytowany i renderowany. Każdy z programów ma swoje charakterystyczne przejścia i inne animacje. Z racji tego, że program Windows Movie Maker należy do najpopularniejszych, to można zauważyć wiele filmów zmontowanych w tym programie. Efekty, przejścia i czcionki na napisach tytułowych powodują, że program do edycji jest łatwy do rozpoznania po stylu filmu. Przejścia i efekt Kena Burnsa, czyli według terminologii Microsoftu – wykadrowanie, są łatwe do zauważenia w bardzo wielu utworach umieszczonych w serwisie Youtube. Większość osób montujących filmik czuje, że to jest potrzebne i podnosi wartość filmu w oczach widowni. W moim odczuciu, efekty wizualne, równie łatwo dostępne i proste w użyciu, są jednak, znacznie rzadziej wykorzystywane.

Niezwykle ciekawym efektem, który możemy użyć w programie Windows Movie Maker w pracy nad filmem jest funkcja Wykadruj znajdująca się na karcie Animacje. Nazwa "Wykadruj" jest nazwą specyficzną dla programu WMM. W literaturze związanej z filmowaniem najczęściej używana nazwa Ken Burns Effect. Pochodzi ona od nazwiska amerykańskiego dokumentalisty, który bardzo szeroko stosował tą metodę w swojej twórczości. Obecnie jest standardowym składnikiem możliwości wielu programów do edycji wideo. Dzięki temu efektowi na nieruchomym zdjęciu możemy uzyskać efekt panoramowania lub najazdu i odjazdu. Odbywa się to w ten sposób, że program komputerowy wydziela w zdjęciu kadr mniejszy i płynnie wyświetla zmiany przejścia od wyciętego kadru do pełnego zdjęcia. Wycięcie kadru powoduje powstanie efektu przybliżania i oddalania, natomiast poprzez przesunięcie wyciętego kadru w stosunku do środka zdjęcia można uzyskać efekt panoramy, zarówno w poziomie jak i w pionie. 

Po ustawieniu kolejności poszczególnych slajdów możemy przystąpić do kolejnych czynności. Na tym etapie mamy do wyboru: przejścia, kadrowanie, efekty wizualne. W trakcie pracy będziemy z pewnością zmieniać i dostosowywać każdą z funkcji. Wszystkie dotyczą warstwy wizualnej i mają wzajemny wpływ na siebie. Ich połączenia mogą dawać różne efekty, i nie ma gotowego przepisu jak je połączyć. Jedyną metodą jest tutaj metoda prób i błędów oraz bacznej obserwacji. Każdą z tych opcji omówię osobno, a rozpocznę od przejść. Przejście, to jak sama nazwa sugeruje, jest to rodzaj animacji, ruchu w trakcie zmiany jednego ujęcia na drugie – sposób przechodzenia od jednego obrazu do drugiego. Przejścia bardzo ożywiają i urozmaicają warstwę wizualną, nadają rytm i rozdzielają poszczególne części filmu. Należy jednak mieć na uwadze, że stosowanie zbyt wielu różnorakich przejść w jednym krótkim filmie może stworzyć wrażenie chaosu i zdominować treść tego co chcemy pokazać. W sumie film nie bę

W poprzednim odcinku poradnika opisany było dodawanie zdjęć i wideo. Po tych czynnościach projekt został zamknięty, a przed zamknięciem zmiany zapisane. Po kolejnym otwarciu projektu widzimy, że elementy wizualne – zdjęcia i lub wideo mamy ułożone w obszarze roboczym. Jeśli dodawaliśmy wiele plików, to są one ułożone w tej samej kolejności, jak w folderze z którego były przesyłane. I o to właśnie chodzi. Czasem jednak już po przesłaniu stwierdzimy, że chcemy jednak zmienić układ slajdów. Aby zmienić kolejność wystarczy dany plik kliknąć. Niebieska ramka oznacza zaznaczenie. Taki zaznaczony element możemy przesuwać myszką, trzymając wciśnięty lewy klawisz. Metoda taka nazywa się "złap, przenieś, upuść" i jest najwygodniejsza do tego typu operacji. Najlepiej jednak nad kolejnością się zastanowić wcześniej, w trakcie przygotowywania materiałów. Zaoszczędzi to nam czasu, a uwagę będziemy mogli zwrócić na inne aspekty filmu.

Dodawanie wideo i zdjęć jest jedną z pierwszych czynności, którą wykonujemy zaczynając pracę nad nowym filmem. Możemy też skorzystać z tej funkcji w każdym momencie pracy, jeśli uznamy, że potrzeba nasz projekt wzbogacić o jakiś element wizualny. Tym niemniej, wszystkie materiały wizualne najlepiej jest odpowiednio przygotować zanim przystąpimy do pracy z edytorem Movie Maker. 

Projekt, jak samo słowo wskazuje, nie jest czymś gotowym, materialnym. Kiedy pracujemy w programie Movie Maker, to komputer rejestruje nasze czynności. Tworzymy napisy, potem dodajemy materiały wizualne, dźwiękowe. Ustawiamy to wszystko we właściwej kolejności. Potem zapisujemy projekt. Zapisując projekt zapisujemy tylko nasze czynności i ścieżki dostępu do materiałów. Jest bardzo ważną rzeczą, żeby z tego zdawać sobie sprawę. Osoby nie mające doświadczenia w pracy z edytorem wideo, często mają przeświadczenie, że zapisując projekt – zapisują film. Zdarzało się nawet, że plik projektu przesyłali znajomym poprzez pocztę elektroniczną i byli rozczarowani, że znajomi nie mogli obejrzeć filmu. Jest to całkowicie zrozumiałe. Ponieważ do odtworzenia projektu potrzebny jest program w którym projekt został zapisany, oraz pliki materiałów roboczych, w odpowiednich folderach. Program do odtwarzania filmów nie jest w stanie wyświetlić projektu. Nie da się też wyświetlić projektu na innym kom

Jeśli chcemy spełnić się twórczo, to komputer jest świetnym narzędziem do rozwijania twórczych talentów na różnych polach. Programy komputerowe, bardzo często legalnie bezpłatne, pozwalają na coraz więcej. Jednym z takich programów jest Windows Movie Maker. Producentem programu jest firma Microsoft i udostępnia go jako bezpłatny dodatek w systemie Windows. Najlepiej jest więc pobrać program na swój komputer bezpośrednio z tej strony. Unikniemy dzięki temu podczepienia się jakichś dziwnych toolbarów, albo innych śmieci, do programu w czasie pobierania.  http://windows.microsoft.com/pl-pl/windows-live/movie-maker#t1=overview

Na stronach internetowych zdjęcia możemy oglądać również w wersji ruchomej. Są to zdjęcia z rozszerzeniem .gif. Różnią się od typowych zdjęć w formacie .jpg, tym że zawierają ruchome elementy. Ruch na tych zdjęciach jest bardzo krótki, ale powtarza się w pętli czasowej. Jest cykliczny i trwa zaledwie do kilku sekund. Niektóre rodzaje ruchu bardzo dobrze nadają się do przedstawienia na gif-ach. Jak przekształcić zwykłe zdjęcie w gif, tak żeby można było później pokazać znajomym w internecie? Jest to często zadawane pytanie.

Pewnego kwietniowego dnia, wychodząc z pracy, usłyszałem niezbyt głośnie brzęczenie. Dźwięk ten dochodził skądś z góry. Podniosłem oczy i obróciłem głowę. Zobaczyłem małe niebieskie i czerwone światełka gdzieś ponad koronami drzew. Dziwny niewielki obiekt unosił się w powietrzu na wysokości około dwudziestu metrów. Zaciekawiony - zamiast udać się do domu - skierowałem się w stronę tajemniczego obiektu. Podszedłem do grupki mężczyzn - najwidoczniej byli w jakiś sposób związanych z lotem tego tajemniczego urządzenia. Będąc już całkiem blisko zauważyłem, że na trójnogu stoi kamera przygotowana do pracy. Zarówno na kamerze, jak też na ich ubraniach były przyklejone emblematy TVP.  Po krótkiej rozmowie okazało się, że to ekipa telewizji polskiej przygotowująca reportaż o bolesławieckim muzeum ceramiki. Oprócz kamery na tradycyjnym statywie mają też drona wyposażonego w kamerę. Dzięki niemu mogą zrobić ciekawe ujęcia z lotu ptaka. Energię niezbędną do uniesienia się w powietrz

Nie ma to jak w niedzielne popołudnie przygotować późny obiad. Pod warunkiem jednak, że ma się  do przygotowania doradę królewską. Jest to w Polsce ryba mało znana, ze względu na to, że występuje jedynie w Morzu Śródziemnym i w wschodniej części północnego Atlantyku - głównie u wybrzeży Portugalii. Jeśli się ktoś wybierze w rejony występowania dorady, to warto skusić się na jej konsumpcję. Jednak ci, którzy nie wybierają się w daleką podróż też nie są bez szans na delektowanie się tym przysmakiem. Ostatnio w Polsce można od czasu do czasu zakupić doradę w którymś z marketów. Nie jest to ryba tania, ale jeśli się kupi w promocji, to z pewnością będzie to zakup wart wydanych pieniędzy. Ryby są już patroszone. Głowy pozostawione. Ości dorady są dosyć twarde i trudne do oddzielenia na surowo, więc filetowanie jest zadaniem stosunkowo trudnym. O ile można dosyć łatwo wyfiletować łososia lub pstrąga, to z doradą nie ma co się męczyć. Można ją usmażyć w całości. Za to w trakcie jedzenia

W Londynie spędziłem prawie dwa lata. Pracowałem na nocne zmiany, a w ciągu dnia uczęszczałem do Havering College of Further and Higher Education poznając tajniki języka angielskiego. Był to w moim życiu bardzo wytężony okres. Taki rytm powodował ciągłe uczucie niedospania i zmęczenia. Dni wolne siłą rzeczy musiały więc być przeznaczone na ciągłe nadrabianie zaległości w spaniu, oporządzeniu, praniu oraz kontaktach z rodziną. Na poznawanie miasta nie zostawało już zbyt wiele czasu. Mimo to sądzę, że udało mi się poznać kilka niezwykłych miejsc. Nie będę opisywać tutaj tak znanych miejsc jak British Museum, National Gallery, Science Museum, the House of Parliament, Westminster Palace, Buckingham Palace, Trafalgar Square, Hyde Park i innych miejsc, które są celem większości wycieczek turystycznych. Oczywiście nie pominąłem żadnego z tych miejsc w swoich wędrówkach po Londynie, gdyż są to niejako obowiązkowe punkty zwiedzania miasta. Prawdziwe jednak, i bardzo osobiste wzrus

Bakłażan znalazł sobie szczególne miejsce w moim jadłospisie. Chyba przez swój wygląd. Wygląd, który całkowicie mnie zmylił w czasie pierwszego kontaktu z tym warzywem. Teraz bakłażany są dostępne w marketach. Bardzo łatwo jest też przeczytać o nim w internecie. Wyobraźcie sobie jednak Państwo, że nie zawsze tak było. Pochodzę z małego miasteczka w centrum Polski. W czasach mojego dzieciństwa owoce pochodzące z innych krajów – pomarańcze i cytryny były rzadkością. Nie mówiąc o tym, że niektóre warzywa nie były znane wcale. Do tej kategorii zaliczyć należy bakłażana. Pierwszy raz zetknąłem się z bakłażanem w dosyć dziwny sposób. Krótko po studiach, pracując na statku handlowym jako asystent pokładowy, miałem okazję zawinąć do włoskiego portu La Spezia. W wolnym czasie wybrałem się na zwiedzanie miasta. Trafiłem na targ warzywny. Spędziłem tam sporo czasu. Było gwarno, wesoło i kolorowo. Pogoda, jak to we Włoszech – a był to środek lata – piękna. Poranek jeszcze zachował rześko

Życie lubi przynosić niespodzianki. Dla mnie taką niespodzianką był wyjazd do miasteczka Tropea w Kalabrii. Sam wyjazd do Włoch nie był sam w sobie zaskoczeniem. Poszukując możliwości zdobycia dodatkowych funduszy dla biblioteki, analizowałem programy unijne oferujące wspomaganie projektów w dziedzinie kultury, ze szczególnym uwzględnieniem edukacji osób dorosłych. Jednym z działań na które można dostać pomoc finansową, jest podwyższanie kwalifikacji i kompetencji kadry. Jest to realizowane poprzez kursy doskonalenia zawodowego. Kursy o różnej tematyce znajdują się w oficjalnej bazie Komisji Europejskiej. Zakwalifikowanie się na taki kurs i uzyskanie dotacji nie jest sprawą łatwą. Musiałem złożyć wniosek, w którym szczegółowo opisałem dlaczego się staram o dotację i jak odbycie szkolenia wpłynie na możliwości rozwoju zawodowego oraz jakie korzyści przyniesie zatrudniającej mnie instytucji. Przed przystąpieniem do składania wniosku musiałem nawiązać kontakt z organiza

Dzień za dniem ucieka bardzo szybko. Trudno jest nadążyć. Ledwie co uporam się z bieżącymi zadaniami, to za zakrętem dnia piętrzy się już sterta następnych. Oczywiście jest to naturalny porządek rzeczy. Bez tego życie byłoby nudne. Czasem do głowy przychodzi myśl - czy nie można jednak zwolnić trochę? Choćby o kilka sekund wydłużyć chwilę, która jest piękna, ale pomimo zaklęć nie chce zastygnąć w bezruchu. Co można w tej sytuacji wymyślić? Wyjrzałem za okno i zobaczyłem podpowiedź. Zaparło mi dech. Tuż za oknem w błyskawicznym tempie rozwijające się kwiaty i liście klonu. Mieszkam na pierwszym piętrze. Drzewo rośnie zaledwie kilka metrów od budynku. Gałęzie skierowane w stronę mojego okna od kuchni mam na wyciągnięcie ręki. Staję przy oknie i zaczynam obserwować. Wokół kwiatów krążą pszczoły. Od dłuższej chwili towarzyszy im trzmiel i krząta się niezmiernie radośnie, grubo pobrzękując. Delikatny wiatr łagodnie porusza gałązkami, a słoneczne promienie prześwietlają niektór

UJAM to aplikacja, czyli program komputerowy dostępny online, który możemy podłączyć do Dysku Google. Oznacza to, że nie pobieramy i nie zapisujemy go na twardym dysku komputera. Uzyskujemy jedynie dostęp zdalny do serwera na którym UJAM wykonuje swoje operacje, a efekt końcowy w postaci pliku programu jest zapisywany, albo na serwerze programu, albo na naszym Dysku Google. Pliki są zapisywane z rozszerzeniem .ujam. Pierwszą rzeczą więc, konieczną ażeby móc pracować z tym programem jest jego podłączenie do Dysku Google. Jest to łatwe i nie zajmuje dużo czasu. Do Dysku Google można podłączać nie tylko UJAM, ale także wiele innych aplikacji. Sposób wykonania tego, to jednak temat na inny artykuł. Sam program ma bardzo intuicyjny interfejs. Jeśli ktoś wcześniej korzystał z edytora wideo to zobaczy, że ogólną struktura programu i logika pracy jest bardzo podobna. Dźwięk, podobnie jak obraz ruchomy odbywa się w czasie. Podstawowym miejscem działania jest więc ścieżka czasu, sam int