Przejdź do głównej zawartości

Windows Movie Maker - o przejściach między slajdami



Po ustawieniu kolejności poszczególnych slajdów możemy przystąpić do kolejnych czynności. Na tym etapie mamy do wyboru: przejścia, kadrowanie, efekty wizualne. W trakcie pracy będziemy z pewnością zmieniać i dostosowywać każdą z funkcji. Wszystkie dotyczą warstwy wizualnej i mają wzajemny wpływ na siebie. Ich połączenia mogą dawać różne efekty, i nie ma gotowego przepisu jak je połączyć. Jedyną metodą jest tutaj metoda prób i błędów oraz bacznej obserwacji. Każdą z tych opcji omówię osobno, a rozpocznę od przejść.

Przejście, to jak sama nazwa sugeruje, jest to rodzaj animacji, ruchu w trakcie zmiany jednego ujęcia na drugie – sposób przechodzenia od jednego obrazu do drugiego. Przejścia bardzo ożywiają i urozmaicają warstwę wizualną, nadają rytm i rozdzielają poszczególne części filmu. Należy jednak mieć na uwadze, że stosowanie zbyt wielu różnorakich przejść w jednym krótkim filmie może stworzyć wrażenie chaosu i zdominować treść tego co chcemy pokazać. W sumie film nie będzie przekazywał treści, a jedynie migotanie serii bezsensownych obrazów zmieniających się bezładnie.


Zasadniczo przejście powinno pełnić taką rolę jak nowy rozdział w książce. Jest to zakończenie jednego wątku i rozpoczęcie drugiego. I właśnie przejście jest tym elementem, którym w odpowiedni sposób akcentujemy zmianę wątku. Najczęściej stosujemy przejście po napisach tytułowych, przed napisami końcowymi, pomiędzy różniącymi się częściami filmu. Przejście przygotowuje widza do zmiany i powoduje, że film jest odbierany w sposób spójny, uporządkowany. 

Przejście to element, który ma swoje właściwości. Na ogół wszyscy zwracają uwagę na kształt przejścia - wypchnięcie, zawinięcie, obrót lub jakaś inna figura. Mało kto pamięta, że przejście jest elementem odbywającym się w czasie. Ma swój początek i koniec. Technicznie polega to na tym, że program jakby nakłada dwa sąsiadujące slajdy. Ma to swoje konsekwencje w postaci skrócenia się czasu wyświetlania slajdu. Przykładowo jeśli przejście trwa dwie sekundy, to zabiera dwie sekundy ze slajdu poprzedniego i dwie sekundy ze slajdu kolejnego. W tym czasie wyświetla oba zdjęcia przechodzące jedno w drugie. Jest to jakby nałożenie zdjęcia poprzedniego na następne. Zdjęcie następne wyłania się spod poprzedniego w określony sposób. Powoduje to, że łączny czas wyświetlania slajdów jest krótszy, a co za tym idzie cały film się skraca. Dwie sekundy jednego slajdu i dwie sekundy drugiego wyświetlane są w tym samym czasie – jeden slajd na drugim. Dlatego znika nam dwie sekundy.

Przejścia, z technicznego punktu widzenia, nie są wymogiem koniecznym do zrobienia filmu. Są elementem, który ma urozmaicić przebieg i w odpowiedni sposób kierować uwagą widza. Trzeba o tym pamiętać. Dlatego nie ma tutaj ścisłego przepisu co, jak i kiedy należy zastosować. Jedyną metodą to wyczucie i zmysł artystyczny. Jednakże, żeby nasze poczucie piękna dobrze przełożyło się na końcowy efekt filmu, konieczne jest dokładne poznanie wszystkich rodzajów przejść. Wtedy w trakcie tworzenia będziemy mieli do dyspozycji szeroki wachlarz środków wyrazu. 

O sprawach technicznych też warto pamiętać. Np. wiedza o tym, że przejście "kradnie" nam czas wyświetlania ma ogromne znaczenie. Nieraz czas wyświetlania klipu z przejściem należy wydłużyć w porównaniu do sąsiednich slajdów - aby zachować rytm wyświetlania. Również w trakcie podkładania muzyki lub narracji dokładność sekwencji czasowych ma wielkie znaczenie. 

Jeśli dobrze poznamy zasady rządzące przejściami, to z pewnością w dużym stopniu wpłynie na końcowy efekt i przyjemność z oglądania filmiku.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ciekawostki. Rzeki Babilonu Boney M 1979 Sopot

Rivers of Babylon  Boney M Większość popularnych piosenek krąży tematycznie wokół miłości. Dlatego słuchając przebojów w oryginalnej wersji czasem trudno skojarzyć, że teksty niektórych mogą być naprawdę zaskakujące. Kiedy przetłumaczyłem mojej znajomej tekst piosenki Leonarda Cohena "Who by fire" i okazało się, że słowa nie są wcale o miłości, tylko o umieraniu, to stwierdziła, że jest rozczarowana. Zauroczona wpadającą w ucho melodią i głosem Cohena, była przekonana, że w piosence są wątki dotyczące uczucia pomiędzy mężczyzną i kobietą. Okazało się, że nic z tych rzeczy. Zapraszam do wysłuchania wersji Boney M - Sopot 1979, a podczas słuchania można przeczytać tekst poniżej, wyjaśniający o czym właściwie jest ta piosenka.   Podobnie jest z piosenką Rivers of Babylon w wykonaniu Boney M. Zespół ten kojarzy się raczej z muzyką lekką i dyskotekową. Słuchając piosenki zawsze miałem skojarzenia bardzo przyjemne, w nastrojach gorącego lata i wakacji.  Nie przywodziła na myśl jaki

Technologie. Klawiatura komputera - podstawowe fakty

Niedoświadczonym użytkownikom komputera warto się zapoznać ze sprawami, które nie są intuicyjne i łatwe do samodzielnego odkrycia podczas klikania. Klawiatura jako urządzenie, jest tego przykładem. W swojej praktyce spotkałem się z osobami, którym najprostsze funkcje klawiatury były nieznane. Gwoli sprawiedliwości, trzeba powiedzieć, że nie odnosi się to jedynie do osób starszych. Zdarzyło mi się zaobserwować sytuacje, kiedy osoby w wieku lat dwudziestu kilku do napisania wielkiej litery włączały caps lock. Wbrew pozorom jednak obsługa klawiatury komputera jest nieskomplikowana. Trzeba zapamiętać dosłownie garstkę informacji, żeby usprawnić użytkowanie tego urządzenia. Komputer jest maszyną przetwarzającą informację. Musi być więc wyposażony w urządzenia do przyjmowania informacji i oddawania informacji. W dodatku te urządzenia muszą być przyjazne dla użytkownika. Zbiorczo do tych urządzeń używana jest nazwa interfejs, od angielskiego interface (wym. interfejs) Jest kilka rodzaj

Gify na świąteczne laurki

Gify to małe ruchome obrazki wyświetlane najczęściej na stronach internetowych. Zasada działania gifu polega na złożeniu kilku zdjęć – każde różni się nieco od pozostałych – i wyświetlaniu po kolei w krótkich odstępach czasu.  Być może pamiętacie z dzieciństwa zabawki z kartką i ołówkiem, gdzie poruszając szybko ołówkiem tak, żeby raz była widoczna, raz druga karteczka uzyskać wrażenie ruchu.