Technologie. Corel Video Studio - podręcznik Klatki kluczowe - opis koncepcji

W komputerowej edycji filmu pojawiły się możliwości, których przy pracy z filmem na taśmie filmowej nie można było sobie nawet wyobrazić. Zasady filmu na taśmie celuloidowej i filmu wideo opierają się na tym samym zjawisku - bezwładności układu wzrokowego człowieka. Bardzo szybko wyświetlane po sobie obrazy różniące się od siebie w niewielkim stopniu powodują iluzję ruchu. Jeśli w ciągu sekundy zostanie wyświetlonych ok. 25 obrazków, mózg człowieka interpretuje te zmiany jako ruch ciągły. Oczywiście im więcej obrazów na sekundę, to ruch wydaje się bardziej płynny. W ten sposób powstają filmy nagrywane kamerą, jak i rysunkowe. O ile kamera zapisuje automatycznie zdjęcia w odpowiednich odstępach czasu, to rysowanie krok po kroku całych kadrów jest bardzo pracochłonne.

 
Edytory wideo umożliwiają przerzucenie całej żmudnej pracy na komputer. Użytkownik musi określić jedynie parametry obrazu w wybranych momentach. Ponieważ komputer zapisuje, tak jak kamera w postaci klatek (ramek), więc te, w których wygląd zostaje nadany przez użytkownika, nazwano klatkami kluczowymi. Wszystkie pośrednie klatki zostają wytworzone przez komputer, który przelicza stany pośrednie. Przykład: użytkownik określa jak ma wyglądać obiekt na filmie na początku. Potem ustali, że w piątej sekundzie ma być dwa razy większy. Określa więc tylko parametry wielkości dla dwóch klatek - pierwszej i sto pięćdziesiątej. Wszystkie pozostałe zostaną opracowane automatycznie na zasadzie interpolacji. Zadanie jest proste, ale wymagające dużej ilości pracy obliczeniowej. Lepiej więc, że zrobi to komputer, a użytkownik zachowa zasoby intelektualne na bardziej twórcze działania.

Innymi słowy, klatka kluczowa, to taka klatka - moment filmu, którego parametry określa osoba pracująca z edytorem wideo. Parametry wszystkich momentów pomiędzy - klatek pośrednich - są wyliczone przez komputer. Jednym z najprostszych przykładów może być efekt rozjaśnienia na początku filmu. Użytkownik ustawia parametr jasności na zero w klatce nr 1, a wartość optymalną w klatce nr 150. Komputer tak obliczy jasność wszystkich klatek pośrednich, aby widz miał złudzenie stopniowego przejścia z czerni do pełnego obrazu.

 
Niektóre edytory wideo pozwalają na posługiwanie się numerami klatek na osi czasu i jednocześnie skalą w sekundach i ułamkach sekund. Są one równoważne i łatwe do przeliczenia. Na przykład przy wyświetlaniu 30 klatek na sekundę łatwo obliczyć, że sto pięćdziesiąta klatka wypada dokładnie w piątej sekundzie, a dwustu dziesiąta klatka w siódmej sekundzie. Zazwyczaj jednak na osi czasu znajduje się tylko skala w jednostkach do których ludzie są przyzwyczajeni, czyli minuty, sekundy i ułamki sekund.

Zrozumienie idei klatek kluczowych oraz umiejętność posługiwania się nimi jest podstawą edycji filmów. Można tu wyróżnić kilka cech charakterystycznych:

użytkownik w sposób dowolny wybiera moment, który będzie kluczowy. Każdy fragment filmu może mieć wiele klatek kluczowych.
klatki kluczowe można dodawać i usuwać w zależności od potrzeb
położenie klatek kluczowych na osi czasu można dowolnie zmieniać parametry elementu obrazu klatki kluczowej (położenie, wielkość, jasność, przezroczystość, kolor, itp) można zmieniać w trakcie edycji
własności klatki kluczowej można kopiować i wklejać do innej klatki
W programie Corel Video Studio klatki kluczowe są stosowane w dwóch sytuacjach:

podczas animowania całego obiektu np. zdjęcie w warstwie nakładki może poruszać się po powierzchni kadru
podczas stosowania filtrów FX, na przykład efekty Kena Burnsa, kiedy symuluje się ruchy kamery (zoom and pan). Wtedy zawartość zdjęcia lub ujęcia przesuwa się w kadrze. Przy innych filtrach użytkownik może płynnie przechodzić między różnymi kolorami i animacjami.
W obu przypadkach procedura animacji jest praktycznie taka sama - opiera się o zasadę kluczy. Połączenie różnych efektów i ich płynna zmiana w czasie przy użyciu kluczy daje użytkownikowi ogromne możliwości tworzenia niepowtarzalnych kompozycji wizualnych.