Takim ruchem, bardzo powszechnie stosowanym jest jazda. Po angielsku sliding lub crab. Jest to ruch poziomy. Jazda to ruch kamery, który nadąża za bohaterem lub głównym obiektem w kadrze. W trakcie kręcenia filmu kamerą takie ujęcie odbywa się poprzez jazdę wózka z kamerą równolegle do ruchu obiektu. W ten sposób przy szybko poruszającym się obiekcie utrzymuje się go dłużej w kadrze, a za to tło porusza się w stronę przeciwną do ruchu obiektu.
Wykorzystanie tego ruchu jest bardzo powszechne. Jeśli chcemy nagrać scenę dialogową podczas spaceru, to postacie rozmawiające są ukazane w półzbliżeniu i dyskutują, a tło za nimi przesuwa się do tyłu. Z ruchem tym związane jest jeszcze zjawisko paralaksy. Polega ono na tym, że obiekty tła dalekie przesuwają się “wolniej” niż obiekty bliskie. Oczywiście chodzi o prędkość kątową, obserwowaną.
Paralaksa jest efektem bardzo łatwo zauważalnym w życiowych sytuacjach, na przykład podczas jazdy pociągiem. Patrząc przez okno widzimy jak obiekty blisko torów przesuwają się do tyłu bardzo szybko, a te na horyzoncie ledwo zauważalnie. W filmie rysunkowym możemy niewielkim nakładem pracy przedstawić efekt paralaksy. Jeśli na pierwszym planie umieścimy obiekty otoczenia, dalej postacie, a za nimi dalsze tło. Utworzymy w ten sposób kilka warstw planu. Umiejętne dostosowanie prędkości przesuwania się poszczególnych warstw spowoduje uwidocznienie się efektu paralaksy. Przez to obraz nabierze głębi. Pojawi się wrażenie trójwymiarowości. Jeśli ruch kamery będzie się odbywał wzdłuż osi góra-dół to przyjmie nazwę lift. Ogólnie lift to znaczy jako czasownik podnosić, unosić. Nie wiem jaka jest w środowisku filmowym polska nazwa tego ruchu kamery. Zostańmy więc przy określeniu angielskim. Zresztą lift jest używany o wiele rzadziej niż jazda.
Panoramowanie ma określony zakres kątowy. W przypadku programu Camtasia ruch panoramy jest dosyć trudny do dokładnego wykonania. Przy panoramie bowiem, wszystkie obiekty - dalekie i bliskie przesuwają się z taką samą prędkością kątową. Wykonanie panoramy jest w Camtasii nieco utrudnione ze względu na płaskość stosowanych środków, czyli obrazków 2-d. Tym niemniej w pewnych granicach możemy ten efekt wykorzystać.
Efekty jazdy i panoramy podobne są więc tylko w tym, że odbywają się wzdłuż osi poziomej równoległej do płaszczyzny ekranu. Różnice są w wykonaniu i zastosowaniu. Jazdę stosujemy raczej w planie bliższym i kamera podążając za obiektem odwzorowuje jego przemieszczanie się w przestrzeni. Panoramę robi się na szerokim planie, kiedy chcemy przedstawić kontekst sceny, szerszą scenografię otoczenia. Panorama jest dobrym ujęciem na rozpoczęcie sceny - wprowadzając widza w ogólny widok otoczenia. Pionowym odpowiednikiem panoramy jest tilt. Wtedy kamera stoi w miejscu, ale obraca się tak, że obiektyw zmienia wysokość patrzenia.
Ruchy kamery w programie Camtasia chociaż łatwe do wykonania mają dosyć duże ograniczenia zakresu stosowania.
Wszystkie wykonuje się bowiem według tej samej zasady. Obraz tła musi być większy od kanwy. Dzięki temu mamy możliwość manipulowania tym, co jest wyświetlane na kanwie. Po dodaniu animacji do obrazu tła powstaje możliwość płynnego przemieszczania treści obrazu w kanwie. Z przyczyn technicznych maksymalna wielkość obrazu tła nie może być dowolna. Najwygodniej operuje się obrazami jeśli są one tego samego rzędu, a różnią się wielkości najwyżej kilkukrotnie. Jeśli więc edytujemy film w rozdzielczości 1280 na 720 pikseli, to obraz tła możemy przygotować w rozdzielczości rzędu 4000 na 3000 pikseli. Pozwoli to na dosyć łatwe i zręczne operowanie obrazem i stosowanie do niego animacji. Ruchy kamery - pomimo ograniczeń - dają jednak tak ciekawe efekty na ekranie, że warto nauczyć się je stosować.
co tu tak pusto?
OdpowiedzUsuń