Podczas zajęć szkoleniowych w zakresie obsługi edytora wideo, wiele wyrażeń będzie się odnosiło ogólnie do obsługi komputera. Dlatego powstał poniższy wykaz podstawowych wyrażeń. Definicje terminów postaram się podać przy użyciu jak najprostszego języka. Będą więc zapisane własnymi słowami. Ich celem nie jest podręcznikowa precyzja, lecz przystępność. Zapoznanie się i zapamiętanie terminologii jest niezbędne podczas dalszego etapu nauki. Większość terminów jest ogólnie znanych, gdyż dotyczą spraw zupełnie podstawowych. Z drugiej strony nie zawadzi przypomnieć. Znajomość podstawowych pojęć jest warunkiem zrozumienia zagadnień specjalistycznych. Zdobycie dalszej wiedzy jest uwarunkowane dobrym rozumieniem podstaw.
- Program komputerowy, czyli aplikacja. To taka część oprogramowania komputera, która zależy od indywidualnego wyboru i została zainstalowana na komputerze przez użytkownika. Jest narzędziem pracy.
- Edycja wideo - to proces tworzenia filmów wideo poprzez przycinanie, łączenie, dodawanie efektów do materiałów roboczych w celu osiągnięcia utworu nadającego się do odbioru przez widzów.
- Edytor wideo - specyficzny program komputerowy służący do obróbki materiałów wideo i tworzenia gotowych filmów.
- Interfejs programu, okno programu - na komputerze z systemem Windows sposób wyświetlania programu w postaci okna - z aktywnymi elementami sterującymi i informacyjnymi.
- Ikona pliku - graficzne przedstawienie rodzaju pliku. Ikona pliku w symboliczny sposób nawiązuje do cech typu pliku, a poniżej znajduje się nazwa odróżniająca wśród wielu plików tego samego typu.
- Miniatura - rodzaj ikony pliku, stosowany przy plikach graficznych i wideo, umożliwiający użytkownikowi podgląd treści pliku. (Angielska nazwa to thumbnail od "thumb - kciuk", "nail - paznokieć")
- Przycisk - niewielki, aktywny element interfejsu, który po wskazaniu i kliknięciu uruchomi pożądane działanie programu. Na przykład w prawym górnym rogu każdego okna znajduje się przycisk x umożliwiający zakończenie pracy i zamknięcie programu.
- Pasek narzędzi - w górnej części okna ułożony szereg ikon, lub lista opisanych tekstowo przycisków, których użycie spowoduje wykonanie pożądanej czynności programu. Narzędzia zgrupowane są w kategorie np. plik, edycja, ustawienia itd. Po kliknięciu rozwija się lista opcji. Najczęściej używane narzędzia są dostępne w postaci przycisków również w innych miejscach.
- Uruchomienie programu - po kliknięciu na ikonę programu następuje jego uruchomienie, czyli otwarcie okna, przepisanie części informacji związanych z programem z pamięci stałej do pamięci podręcznej oraz komunikacja procesora z adresami pamięci stałej, w których znajdują się polecenia programu.
- Przeciąganie - jest to czynność polegająca na wskazaniu elementu, wciśnięciu i przytrzymaniu lewego klawisza myszy, przesunięcia myszy tak aby ikona elementu znalazła się w innym obszarze, oraz zwolnienia klawisza. Innymi słowami ta czynność jest określana jako: “złap, przenieś, upuść”. Przeciąganie jest bardzo często stosowane. Przykładowo podczas przenoszenia plików pomiędzy folderami, kopiowania plików z pamięci zewnętrznej np. aparatu lub USB do pamięci komputera. Przeciąganie jest bardzo intuicyjnym sposobem na zmianę lokalizacji pliku, a czasem innej czynności.
- Plik - jest to uporządkowana porcja informacji zapisana w odpowiedni, standardowy sposób w pamięci komputera. Przykładem pliku jest zdjęcie - informacja znajdująca się na zdjęciu zapisane jest w postaci uporządkowanego i zakodowanego w odpowiedni sposób ciągu cyfr. To umożliwia odkodowanie, czyli przedstawienie informacji zawartej w pliku, w sposób zrozumiały dla człowieka. W przypadku zdjęcia
- Format pliku - jest to standard zapisu ustalony dla danego rodzaju pliku. Na przykład zdjęcie może być zapisane w postaci formatu JPEG, PNG, GIF. Każdy format ma swoją charakterystykę. Brak znajomości formatu jest często przyczyną kłopotów z otwarciem plików. Niektóre są bowiem uruchamiane jedynie przez program w którym zostały utworzone. Dotyczy to na przykład projektów wideo. Są formaty będące powszechnymi standardami i wiele programów może być zastosowanych. W przypadku plików graficznych jest to np. format JPEG, a w przypadku plików wideo MPEG4, a plików dźwiękowych MP3. Na komputerze mogą być zainstalowane różne programy do otwierania danego formatu np. do przeglądania zdjęć może być wykorzystany program Zdjęcia, lub Galeria zdjęć. Do oglądania wideo może to być na przykład VLC, Media Player, itp.
- Rozszerzenie nazwy pliku - jest to informacja dla komputera dotycząca formatu pliku. Określa rodzaj programu w którym otwiera się plik. W niektórych przypadkach nie można otworzyć pliku, np. otrzymanego pocztą. Dzieje się to w sytuacji kiedy na komputerze użytkownika brak odpowiedniego programu.
- Otwarcie pliku oznacza uruchomienie odpowiedniego programu i wyświetlenie pliku w formie dostosowanej do percepcji użytkownika. Na przykład otwarcie pliku dźwiękowego oznacza otwarcie programu do odtwarzania i rozpoczęcie odtwarzania dźwięku. Jeśli plik otwarty jest w programie odtwarzającym dźwięk lub wideo, to można jedynie wysłuchać lub obejrzeć. W edytorze można dodatkowo plik poddać obróbce, czyli poddać modyfikacji.
- Zapisywanie - czynność, podczas której plik rejestrowany jest w pamięci stałej. Dzięki temu po wyłączeniu komputera nie ulega wymazaniu i można go otworzyć w stanie w jakim był podczas zapisywania. Do momentu zapisania wersja pliku jest przetrzymywana w pamięci podręcznej. Informacja w tej pamięci ulega utracie podczas wyłączania komputera. Dlatego podczas zamykania edytora, a plik został poddany modyfikacji program wyświetli okienko z zapytaniem czy zapisać dokonane zmiany. Chodzi o to, czy w pamięci stałej ma zostać aktualna najbardziej aktualna wersja. Podczas zapisywanie zmian, wersja poprzednia ulega wymazaniu.
- Zapisywanie automatyczne. Większość programów można ustawić tak, aby co jakiś czas zapisywały zmiany automatycznie, bez ingerencji użytkownika. Celem jest zapobiegnięcie utracie efektów pracy w przypadku awarii komputera.
- Zapisywanie jako - jest to opcja zapisania aktualnej wersji pliku, bez usuwania wersji oryginalnej. Podczas zapisywania jako użytkownik nadaje nową nazwę i/lub lokalizację. Dzięki temu są zachowane obie wersje - ta, która została otwarta podczas rozpoczęcia pracy i ta, która jest efektem wprowadzonych zmian.
- Skrót klawiaturowy jest to kombinacja klawiszy, której użycie zastępuje kliknięcie lewym klawiszy myszy na odpowiednim przycisku. Efekt jest ten sam, wykonanie szybsze i wygodniejsze. W pracy z edytorem niektóre czynności są często powtarzane i w takim przypadku użycie skrótu powoduje znaczne ułatwienie pracy. Na przykład cięcie można dokonać klikając na ikonie nożyczek, a można to samo wykonać używając klawisz z literą S. (ang. split=podzielić). Skróty klawiaturowe składają się najczęściej z kombinacji kilku klawiszy, ale w niektórych programach specjalistycznych do wykonania czynności wystarczy użycie jednego klawisza alfanumerycznego.
- Plik roboczy - plik który po wprowadzeniu do programu będzie poddany modyfikacji. Może to być dźwięk, obraz lub wideo. Przed przystąpieniem do tworzenia filmu, pliki robocze należy uporządkować i umieścić w odpowiednich folderach. Jest to bardzo ważny etap, za to często niedostrzegany przez początkujących twórców wideo.
- Folder - miejsce przechowywania plików. System folderów jest sposobem na utrzymanie porządku na komputerze. Uporządkowanie plików roboczych przed przystąpieniem do pracy jest warunkiem do osiągnięcia sukcesu.
- Projekt - etap pośredni, wersja robocza utworu wideo. Format projektu jest charakterystyczny dla danego edytora. Nie można go otworzyć w innym programie, ani na innym komputerze w którym został utworzony. Dzieje się tak ze względu na fakt, że projekt zawiera jedynie informację o nazwach i lokalizacji plików roboczych, oraz sposobie ich modyfikacji. Wielkość projektu jest rzędu kilobajtów. (kilo = tysiąc). Cała informacja o treści jest zawarta w plikach roboczych. Po zapisaniu projektu można go otworzyć w takim momencie pracy, w którym została ona przerwana. Z uwagi na to, że program wykorzystuje jedynie łącza do plików, to podczas pracy z projektem nie należy zmieniać nazw ani lokalizacji plików. Jeśli użytkownik nieświadomie zmieni nazwę lub lokalizację, to po otwarciu projektu edytor nie rozpozna tych plików. Wyświetli monit o przywrócenie łączy do plików. Często stanowi to duży kłopot dla użytkownika. Dlatego jest bardzo ważne, żeby przed przystąpieniem do edycji dobrze uporządkować pliki robocze, a do czasu zakończenia pracy nie manipulować nimi.
- Format docelowy - jest to format, w którym zapisany będzie końcowy efekt pracy. Może być otwierany za pomocą różnych programów. Plik w formacie docelowym zawiera pełną informację niezbędną do wyświetlenia. Dlatego jego wielkość jest duża, liczona w Megabajtach i Gigabajtach. (mega = milion, giga = miliard). Zazwyczaj są określone powszechnymi standardami i są otwierane przez wiele programów. Najbardziej popularny obecnie format wideo to mp4.
- Renderowanie to czynność określana też jako "zapisywanie gotowego pliku". Jednak nie polega ona na prostym zapisaniu do pamięci stałej. Podczas tej czynności komputer wykonuje wszystkie zmiany zadane w projekcie i przenosi informację z plików roboczych do pliku wynikowego. Jest to proces wymagający dużej mocy procesora i może trwać długo. Przed przystąpieniem do renderowania użytkownik wybiera parametry pliku wynikowego takie jak format i rozdzielczość. Po wyrenderowaniu powstaje plik zapisany w formacie umożliwiającym jego publikowanie i odtwarzanie przy pomocy popularnych programów.
Posługiwanie się odpowiednią terminologią jest warunkiem podstawowym w nabywaniu nowych umiejętności. Powyższa lista wyrażeń jest niepełna, ale trudno z góry określić te, które będą naprawdę potrzebne w podczas dalszej pracy. Są to wyrażenia z zakresu obsługi komputera w ogólności. W dalszej kolejności zajdzie potrzeba zapoznania się z terminologią z języka filmowego oraz specyficznych określeń przynależnych do samego programu Corel Video Studio Pro.
Komentarze
Prześlij komentarz